پیل الکتریکی دوره اشکانی
در سال 1936 م، در جریان کاوش یک محوطه اشکانی در بین النهرین،ابزاری کشف شد که شامل یک کوزه سفالی کوچک به ارتفاع 14 سانتی متر بود و نمونه های دیگری مانند آن بعدها در محوطه های دیگر تیسفون پایتخت دوره اشکانی و ساسانی بدست آمد که با توجه به ویژگی های این ابزار گمان برده شد که نوعی پیل الکتریکی می باشد.
این باتری باستانی در برگیرنده یک کوزه سفالی تخم مرغی شکل از جنس ارتن ور ، به بلندی ۱۴ سانتی متر،قطر ۸ و دهانه ۳ / ۳ سانتیمتر است، که یک میله آهنی به درازای ۵ / ۷ سانتیمتر، به گونه ستونی در بخش میانی آن است، و نقش قطب منفی باتری (آند) را بر دوش دارد. پیرامون این میله آهنی یک استوانه مسی به درازای ۸ / ۹ و قطر ۶ / ۲ سانتیمتر قرار گرفته، که به کمک قیر در جای خود محکم شده است.
در بخش دهانه باتری از قیر برای آب بندی باتری بهره گرفته اند. میله‌های سیمی شکل برنزی یا آهنی، که در نزدیکی محل مورد بررسی یافت شده اند، می توانستند نقش اتصال را بازی کنند. درباره الکترولیت به نظر می‌رسد، از محلول های مس، سرکه و آبلیمو استفاده می کردند و زمانی که درون محفظه با محلولی الکترولیت مانند آبلیمو پر شود، این وسیله جریان الکتریکی خفیفی تولید می‌کند.
با در نظر گرفتن این واقعیت که اسید استیک و اسید سیتریک، به خوبی برای آنها شناخته شده بود، می توان پنداشت، شاید از این محلول‌ها نیز بهره می گرفتند. در تئوری ولتاژ باتری اشکانیان، حدود ۸ دهم ولت است، ولی با آزمایش‌های جدید، به کمک باتری همانند سازی شده، و بکارگیری محلول های الکترولیت گوناگون، نشان داده شده، که چنین باتری تنها می توانسته نیم ولت تولید کند. جریان الکتریکی به دست آمده از این باتری، هم نزدیک چند میلی آمپر است.