اولین باتری الکتریکی
پیل الکتریکی یا باتری الکتریکی (باطری) در ایران باستان بین سال‌های ۲۵۰ ق. م تا ۲۲۴ پ. م در شهر تیسفون (پایتخت دوره های اشکانی و ساسانی) ساخته شد.باتری اشکانیان که گاهاً با نام های باتری پارتیان و یا پیل اشکانی و یا باتری بغداد، در سطح جهان شناخته می‌شود، در ۱۹۳۶ بدست ویلهلم کونیگ در منطقه خواجه ربو نزدیکی بغداد،حوالی شهر باستانی تیسفون (عراق امروزی) کشف شد بهمین دلیل برخی اوقات به آن باتری بغداد می گویند.
این یافته باستان شناسی نشان می دهد، نزدیک ۲۰۰ ق.م، باتری در دوره اشکانیان ساخته شده بود. فرضیه های ارایه شده در باره این شیئی باستانی، همگی بر این مطلب صحه گذاشته اند، که این مجموعه در راستای کاربرد های الکترو شیمیایی برای آبکاری فلزها ساخته شده بود، یافتن ظرف های آبکاری شده، در نزدیکی های محل کشف این باتری، دلیل آن بوده است، این کشف خبر از یک جهش علمی تاریخی در گذشته می دهد.
به احتمال زیاد، ساکنان بین‌النهرین از این پیل‌های الکتریکی جریان برق تولید می‌کردند و از آن برای آبکاری اشیاء زینتی سود می‌جستند. اما در پهنه دریانوردی منطقه خاورمیانه از این اختراع جهت آبکاری ابزارهای آهنی در کشتی و جلوگیری از زنگ زدن و تخریب آن‌ها استفاده می‌کردند.
این پیل‌ها دارای بدنهٔ بیرونی از جنس ارتن ور بوده که حاوی میله‌ای آهنی است و به وسیلهٔ بخشی از بدنهٔ مسی (میلهٔ آهنی درون استوانهٔ مسی) احاطه شده‌است. زمانی که درون محفظه با محلولی الکترولیت مانند آبلیمو پر شود، این وسیله جریان الکتریکی خفیفی تولید می‌کند.
کاربرد های این باتری تولید جریان الکتریکی، یا همان فرضیه منبع نیرو بوده، و بمنظور آبکاری زر و دیگر فلزات و بهره گیری در درمان امراض با شوک الکتریکی کاربرد پزشکی می توانسته داشته باشد که همگی مؤید کاربری این مجموعه در مصارف الکترو شیمیایی است.